(ପ୍ରକାଶୋନ୍ମୁଖୀ ପୁସ୍ତକ “ଜଗଦୀଶ ମହାନ୍ତି : ଜଣେ ବୋହେମିଆନର କାହାଣୀ” ରୁ ସଂଗୃହିତ )
ଜଗଦୀଶଙ୍କ ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଇତିହାସ ଆଡେଇଲେ ବଂଶଟି ବାରମ୍ବାର ବିସ୍ଥାପିତ ହେଉଥିବା ବଂଶ ବୋଲି ବୁଝିହୁଏ । ବାରମ୍ବାର ଭିଟାମାଟି ଛାଡି, ଅନ୍ୟ ନୂଆ ମାଟିକୁ ଆପଣେଇ ନେବାକୁ ପଡିଛି ସେମାନଙ୍କୁ । ଏକଦା ତାଙ୍କ ପୂର୍ବପୁରୁଷ ଥିଲେ ପୁରୀର ବାସିନ୍ଦା । ପୁରୀରୁ ଖୋର୍ଦ୍ଧା । ଖୋର୍ଦ୍ଧାରୁ ଯାଜପୁର । ଯାଜପୁରରୁ ରେମୁଣା । ରେମୁଣାରୁ ମେଦିନୀପୁର ବଳରାମପୁର । ଶେଷରେ ଝାଡଖଣ୍ଡର ଅଡଙ୍ଗ । ଅଧୁନା ଅଡଙ୍ଗରେ କେହି ରୁହନ୍ତି ନାହିଁ । କେହି ଝାରସୁଗୁଡାରେ ତ କେହି ବେଲ୍ପାହାଡରେ । ଆଉ କିଏ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ । ମାତ୍ର ଏବେ ବି ଅଡଙ୍ଗ ଗାଁରେ ରହିଛି ବାରିପଟର ଟୁବି ଗାଡିଆ । ଜଗଦୀଶଙ୍କ ସ୍କଲାରସିପ୍ ଟଙ୍କାରେ ଖୋଳା ଯାଇଥିବା କୂଅ ଓ ତାଳଗଛ ।
ସେମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ବୋଧହୁଏ ଲେଖା ଥିଲା ଗୋଟିଏ ଦୁଇଟି ପିଢ଼ୀଠୁଁ ଅଧିକ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ । ପୁରୀରୁ ରେମୁଣା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଥିବା ବଂଶଧରମାନଙ୍କ ନାଁ ଗାଁ ଆଉ କେହି ମନେ ରଖିନାହାନ୍ତି । ତେବେ ରେମୁଣାରୁ ମେଦିନୀପୁରର ବଳରାମପୁର ଯିବା ପୁଣି ସେଇଠୁ ଅଡ଼ଙ୍ଗ ଆସିବା କଥା ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ।
ନାଗସ୍ୟ ଗୋତ୍ର ଥିବା ଜଣେ ବିଚକ୍ଷଣ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ରେମୁଣାରେ।  ତାଙ୍କ ନାଁ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି । ବାଲେଶ୍ୱରରେ ରେମୁଣା କରଣ ସାହିରେ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଘର । ମଝିରେ ମଝିରେ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ପୁରୀ ଆସୁଥିଲେ । ଜଗନ୍ନାଥ ଦର୍ଶନ ଓ ଗଜପତିଙ୍କ ସଂସର୍ଗ ଲାଭ କରି ଫେରି ଯାଉଥିଲେ । କୈାଣସି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବିଷୟରେ ତର୍କ ଚାଲିଥିଲା ବେଳେ, ତତ୍କାଳୀନ ପୁରୀ ଗଜପତି ରାଜା ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଉପରେ ରୁଷ୍ଟ ହୋଇଥିଲେ, ସେଇଥିରୁ ତିକ୍ତତା ବଢ଼ିଥିଲା । ମାତ୍ର ସେଦିନ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ମେଦିନୀପୁରର ରାଜା ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଯୁକ୍ତିରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ । ଏ ଘଟଣାର କିଛିମାସ ପରେ, ମେଦିନୀପୁର ରାଜା ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କୁ ଡକାଇ ବଳରାମପୁର ଜମିଦାରୀ ଦାୟିତ୍ୱ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ଦେବା ସହ ବକ୍ସି ଉପାଧି ଦେଇଥିଲେ । ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଦିନକାଳ ବଳରାମପୁର ଓ ମେଦିନୀପୁରରେ ବେଶ୍ କଟିଥଲା । ତାଙ୍କ ପରେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ରମାନାଥ ମହାନ୍ତି ଜମିଦାରୀ ସମ୍ଭାଳି ପାରି ନଥିଲେ । ଜୁଲୁମ କରି ଖଜଣା ଆଦାୟ କରୁଥିବାରୁ ପ୍ରଜାମେଳି ହେଇ ଥିଲା । ତେଣୁ ସେ ରାତାରାତି ନିଜ ପୁଅକୁ ଗୋଟେ ବୋଝରେ ମୁଣ୍ଡେଇ ପତ୍ନୀଙ୍କ ସହ ବଳରାମପୁର ଛାଡି ଅଡଙ୍ଗରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ଆଉଗୋଟେ ମତରେ ରମାନାଥଙ୍କ ପୁଅ ସବୁ ମରି ଯାଉଥିଲେ । ଦିନେ ପ୍ରଭୁ ସତ୍ୟନାରାୟଣ ସ୍ୱପ୍ନରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଲେ ସେ ସ୍ଥାନ ତ୍ୟାଗ କରି ସାନ୍ଡ୍ରାର ସାଣ୍ଡ୍ରେଶ୍ୱର ମହାଦେବଙ୍କ ଶରଣରେ ରହିଲେ ତାଙ୍କୁ ଏ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାରୁ ମୁକ୍ତି ମିଶିବ । ତେଣୁ ସେ ଜମିଦାରୀ ଛାଡି ଅଡ଼ଙ୍ଗର ସାନ୍ଡ୍ରାରେ