ସୁମିତ୍ରା ପଚାରିଥିଲା - ଏ କ'ଣ ?
- କିଛି ନୁହେଁ । ଗୋଟେ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତି ।
- ନଟରାଜ !
- ନା, ନଟରାଜ ନୁହନ୍ତି  ।
କହିବା ଭିତରେ ପୁଟୁଳିଟି ଫିଟାଇ ସାରିଥିଲା ଅରୂପ ।
ସୁମିତ୍ରା ପାଖକୁ ଆସି ଦେଖିଥିଲା । “ଏ କି ପ୍ରକାର ମୂର୍ତ୍ତି? ବଡ଼ ଅଦ୍ଭୂତ ତ!'
କିଛି ଅଦ୍ଭୂତ, କିଛି ଅଲଗା ଧରଣର ମୂର୍ତ୍ତି । ଗୋଟିଏ ବୁଢ଼ାଲୋକ, ଦୁର୍ବଳ, ଶୀର୍ଣଦେହୀ । କୋଳରେ ତା'ର ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଶିଶୁ   । କାହାରି ଦେହରେ ପୋଷାକ ନାହିଁ ।
ଲଂଗଳା ଭୋକିଲା ମଣିଷଟି ବିମର୍ଷ ଆଖିରେ ଚାହିଁ ରହିଛି ଶିଶୁଟିକୁ  । ଶିଶୁଟିର ଆଖିରେ ବି ଜ୍ୟୋତି ନାହିଁ ।
- ଏ ମୂର୍ତ୍ତି କୋଉଠୁ ଆଣିଲ?
ଅରୂପ ଯାଇଥିଲା ମାଳ ଅଂଚଳକୁ, ସରକାରୀ ଗସ୍ତରେ  । ବର୍ତ୍ତମାନ ଘରେ ଆସି ପହଂଚିଛି । ସେ କିଛି ନ କହି, ମୂର୍ତ୍ତିଟି ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ରଖି ଲୁଗା ପାଲଟିବାକୁ ଗଲା । ଗାଧୁଆ ଘରୁ ଫେରିଆସି ଦେଖିଲା ସୁମିତ୍ରା ମୂର୍ତ୍ତିଟିକୁ ଭଲକରି ଦେଖୁଚି ।
ସୁମିତ୍ରା ପଚାରିଲା - ଏଇଟା କୋଉଥିରେ ତିଆରି? ମୁଗୁନି ପଥର?
- ନା, ଅଲଗା ପଦାର୍ଥ, ଆହୁରି ଓଜନିଆ ମୁଗୁନି ପଥରଠାରୁ, ରଂଗ ବି ଦେଖ ଅଲଗା ।
- ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ଏ ଛୋଟ ପିଲାର ଆଖି ଦୁଇଟା ଦେଖିଛ?
- ହଁ, ଭୋକିଲା ଆଖିର ଭାଷା ଯେମିତି ହୋଇଥାଏ ।
- ଏଇଟା ତୁମେ ଶୋଇବା ଘରେ ରଖିବ?
- ତ୍ରଇଂ ରୁମରେ ରଖିଲା ପରି ମୂର୍ତ୍ତି ଏ ନୁହେଁ ସୁମିତ୍ରା!
ଖାଇବା ଟେବୁଲରେ ବସି ସୁମିତ୍ରା ପଚାରିଥିଲା- କୁବେରଗଡ଼ କେମିତିକା ଜାଗା?
ଅରୂପ ଆଗରୁ କେବେ କୁବେରଗଡ଼ ଯାଇ ନ ଥିଲା । ଅପହଂଚ ଅନୁନ୍ନତ ଅଂଚଳ । କେନ୍ଦୁପତ୍ର, ମହୁଲ, ମାଣ୍ଡିଆ ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ମିଳେ ନାହିଁ । ଏସବୁ ସହିତ କିଛି ସମ୍ପର୍କ ନ ଥିଲା ତା' ଗସ୍ତକ୍ରମରେ  । ସେ ଯାଇଥିଲା ସର୍ଭେ ବିଭାଗର କିଛି କାମ ଦେଖିବାକୁ  ।
- ଧୃଳି ମହାରଣାର ଘର କୁବେରଗଡ଼ ପାଖରେ, ଟୁକୁରାପଡ଼ା ମୌଜାରେ ।
- ଧୂଳି ମହାରଣା ?
- ଏଇ ମୂର୍ତ୍ତିର କାରିଗର  ।
ଅଦିନ ଝଡ଼ ବର୍ଷା ଭିତରେ ଅରୂପ ଭେଟିଥିଲା ଧୂଳି ମହାରଣାକୁ,ଚାଲି ସଞ୍ଜରେ, ଆକସ୍ମିକ  । ସେହି ବୃତ୍ତାନ୍ତ ସେ କହିଥିଲା ସୁମିତ୍ରାକୁ, ସବିସ୍ତୃତ, ରାତିରେ ଶୋଇବା ସମୟରେ  ।
କୁବେରଗଡ ଅଂଚଳର ସର୍ଭେ କାମ ଦେଖିସାରି ଅରୂପ ଫେରୁଥିଲା ଗୋଟିଏ ପୁରୁଣା ଟାକ୍ସିରେ, ଡେପୁଟି ସର୍ଭେ ଅଫିସର ପ୍ରଭଞ୍ଜନ ସହିତ  । ଜଂଗଲ ବିଭାଗର ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ତାକ ବଙ୍ଗଳାକୁ ।
ବାଟରେ ହଠାତ୍ ବର୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା